Saturday, 28 April 2007
خارج نشینان ایرانی از بسیاری جهات شبیه رادیکال های حکومتی هستند. بسیاری از این دوستان در سایت های یک نفره اینترنتی و گروههای چندنفره مشغول به اصطلاح مبارزه برای آزادی مردمند. هرکدام از آنها هم آزادی را با سلیقه خودش تعریف می کند. تقریبا همگی در هزارتوی وب با استناد به ایدئولوژی های کهنه و تفکرات زنگ زده قلعه ای از نظرات ساخته و خود را درآن محصور نموده اند. نه انتقاد می پذیرند و نه می شود باب صحبت با ایشان باز کرد. غالبا به همفکرانشان-فقط به آنها- لینک می دهند و با اصطلاحاتی که برای نسل جدید ایرانی بیگانه است صحبت می کنند. ناگفته پیداست که چنین روشهایی تاثیر عملی بر جامعه ایران نخواهد گذاشت. جامعه فعلی ایران حتی حاکمان خود را پشت سر گذاشته است و پویا و متحرک-و نه لزوما صحیح- درباره هرچیز بر اساس آخرین رویدادها عکس العمل نشان میدهد.
چطور می شود چنین جامعه ای را بر اساس معیارهای بیست یا سی یا پنجاه سال پیش سنجید؟